ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺷﺮح درد اﺷﺘﻴﺎق
ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮاهم ﺷﺮﺣﻪ ﺷﺮﺣﻪ از ﻓﺮاق
ﺑﺎز ﺟﻮﻳﺪ روزﮔﺎر وﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ
هﺮ آﺴﻰ آﺎو دور ﻣﺎﻧﺪ از اﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ
ﺟﻔﺖ ﺑﺪ ﺣﺎﻻن و ﺧﻮش ﺣﺎﻻن ﺷﺪم
ﻣﻦ ﺑﻪ هر ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﻧﺎﻻن ﺷﺪم
از درون ﻣﻦ ﻧﺠﺴﺖ اﺳﺮار ﻣﻦ
هﺮ آﺴﻰ از ﻇﻦ ﺧﻮد ﺷﺪ ﻳﺎر ﻣﻦ
ﻟﻴﻚ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش را ﺁن ﻧﻮر ﻧﻴﺴﺖ
ﺳﺮ ﻣﻦ از ﻧﺎﻟﻪى ﻣﻦ دور ﻧﻴﺴﺖ
ﻟﻴﻚ آﺲ را دﻳﺪ ﺟﺎن دﺳﺘﻮر ﻧﻴﺴﺖ
ﺗﻦ ز ﺟﺎن و ﺟﺎن ز ﺗﻦ ﻣﺴﺘﻮر ﻧﻴﺴﺖ
هر آه اﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﻧﺪارد ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎد
ﺁﺗﺶ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎى و ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎد
ﺟﻮﺷﺶ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ اﻧﺪر ﻣﻰﻓﺘﺎد
ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ آﻧﺪر ﻧﻰ ﻓﺘﺎد
ﭘﺮدﻩهﺎﻳﺶ ﭘﺮدﻩهﺎى ﻣﺎ درﻳﺪ
ﻧﻰ ﺣﺮﻳﻒ هﺮ آﻪ از ﻳﺎرى ﺑﺮﻳﺪ
هﻤﭽﻮ ﻧﻰ دﻣﺴﺎز و ﻣﺸﺘﺎﻗﻰ آﻪ دﻳﺪ
هﻤﭽﻮ ﻧﻰ زهﺮى و ﺗﺮﻳﺎﻗﻰ آﻪ دﻳﺪ
ﻗﺼﻪهﺎى ﻋﺸﻖ ﻣﺠﻨﻮن ﻣﻰآﻨﺪ
ﻧﻰ ﺣﺪﻳﺚ راﻩ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻰآﻨﺪ
ﻣﺮ زﺑﺎن را ﻣﺸﺘﺮى ﺟﺰ ﮔﻮش ﻧﻴﺴﺖ
ﻣﺤﺮم اﻳﻦ هﻮش ﺟﺰ ﺑﻰهﻮش ﻧﻴﺴﺖ
روزهﺎ ﺑﺎ ﺳﻮزهﺎ هﻤﺮاﻩ ﺷﺪ
در ﻏﻢ ﻣﺎ روزهﺎ ﺑﻰﮔﺎﻩ ﺷﺪ
ﺗﻮ ﺑﻤﺎن اى ﺁن آﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﭘﺎک ﻧﻴﺴﺖ
روزهﺎ ﮔﺮ رﻓﺖ ﮔﻮ رو ﺑﺎک ﻧﻴﺴﺖ
هﺮ آﻪ ﺑﻰروزى اﺳﺖ روزش دﻳﺮ ﺷﺪ
هﺮ آﻪ ﺟﺰ ﻣﺎهﻰ ز ﺁﺑﺶ ﺳﻴﺮ ﺷﺪ
ﭘﺲ ﺳﺨﻦ آﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ و اﻟﺴﻼم
درﻧﻴﺎﺑﺪ ﺣﺎل ﭘﺨﺘﻪ هﻴﭻ ﺧﺎم
ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻰ ﺑﻨﺪ ﺳﻴﻢ و ﺑﻨﺪ زر
ﺑﻨﺪ ﺑﮕﺴﻞ، ﺑﺎش ﺁزاد اى ﭘﺴﺮ
ﭼﻨﺪ ﮔﻨﺠﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﻳﻚ روزﻩاى
ﮔﺮ ﺑﺮﻳﺰى ﺑﺤﺮ را در آﻮزﻩاى
ﺗﺎ ﺻﺪف ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪ ﭘﺮ در ﻧﺸﺪ
آﻮزﻩى ﭼﺸﻢ ﺣﺮﻳﺼﺎن ﭘﺮ ﻧﺸﺪ
او ز ﺣﺮص و ﻋﻴﺐ آﻠﻰ ﭘﺎک ﺷﺪ
هﺮ آﻪ را ﺟﺎﻣﻪ ز ﻋﺸﻘﻰ ﭼﺎک ﺷﺪ