الهی

یگانه تویی همه گریه ها را بهانه تویی

نگارا نگارا تو باغی بهاری دل ساده ام را تو نقش

نگاری شدم چو کلی ز ریشه جدا به من برسان بهار مرا

بهارا بهارا بهانه مگیر ز خاکستر من زبانه نگیر کبیر دلم را

تو باران نوری تو رودی تو دریا تو شوق عبوری جدا ز توامغبار هوا

بخود برسان دوباره مرا

جدا ماندم همچو نی تنها از نیستانها حکایت دل به ناله کنم

غمی دارم همچو مجنون وار از جدایی ها شکایت دل به ناله کنم

چو نی در شکستم صدایم تو هستی تو را می پرستم خدایم توهستی

ای همدم

ای غم ای همدم دست از سر دل بردار

ای شادی یک دم مرهم به دلم بگذار

دل جای شادی از غم شدام بیزار ای غم

بیرون رو این خانه  به او بسپار

با این خانه تنگ با این دل چه کنم

این آلوده عشق

دلا بال مرا چرا شکستی پر نزدی به گل نشستی

تو دریا بودی که چرا چون مردابی

ای دریا تا کی ز نسیمی بی تابی

دل به دریا بزن در شب طوفان

تا به کی سر زدن بر در زندان تاکی تنهایی

بز خیز وپر گشا در آسمان رها تا کوی نا کجا کوی بی نشان کوی آشنا

ای غم ای همدم دست از سر دل بردار

ای شادی یک دم مرهم به دلم بگذار

دل جای شادی از غم شدام بیزار ای غم

بیرون رو این خانه  به او بسپار

ای ذل زین غمها تنها غم او بگذار